Er zijn enkele dingen die mij mateloos kunnen irriteren. Een daarvan is het gepersonaliseerde egoïsme dat sommige mensen in zich lijken te dragen. Het “mijn” gevoel, dat zeer duidelijk bij jonge kinderen te zien is, zet zich bij sommige mensen door tot grote hoogtes.
In extrema leidt dit fenomeen tot wat wij elke dag in onze maatschappij zien. Een meisje dat achtervolgd wordt in een donkere straat doet er beter aan “brand” te roepen. Gewone angstkreten of “Help mij!” volstaan niet meer. Dit is eenvoudig te verklaren: bij brand loopt mogelijk het eigen huis gevaar.
Ik meen dat dit een combinatie van fundamentele luiheid, eigen aan ieder mens, en een groot “mijn” – gevoel is. Er zijn natuurlijk nog honderden situaties waar je deze manier van denken kan voortzetten.