Vosje (onafgewerkt)

't Was in een woud, erg ver van hier
een vosje dronk uit een rivier
wat water, onder sterrenpracht
in een frisse zomernacht.

De nacht was stil, het vosje kalm,
het water koud, maar 't pelsje warm.
De maan scheen wit op 't vosjes  vachtje
in dit wonder woudse nachtje.

't Vosje liep wat door het bos
legde zich even op wat mos
stond dan weer op en ging met stond
naar waar het vosse-neusje stond.

Maar 't vosje wist niet goed waarheen
met al die wereld om haar heen.
Het woud was vol met vreemde dieren
die al tesamen 't leven vierden.

Vosje had niet echt een plaats;
ze deed maar wat, maar nooit iets kwaads.
't Was stil en braaf, en ook steeds lief
zelfs tegen Stink, de eierdief.

Toen vos, bij één van 't vele dwalen
ooit op een dag, als in verhalen
een grijze wolf zag op het pad
dacht vos, hé, wat is dat?

De wolf kwam even aan haar snuf'len
hief zijn poot, begon te knuf'len.
Vosje likte 't wolfse pootje
en gaf haar hart als een cadeautje.

Vos en wolf liepen tesamen
door het woud, het mos, de bramen.
Vos was blij een plek te vinden
waar 't zich rustig aan kon binden.

Uren werden al snel dagen
dagen weken, weken maanden
Vos was niet meer zo verloren
nu zij Wolfje kon bekoren.

Maar diep in wolf zat iets te wreten
en al snel was 't vos vergeten.
Het bos was immers wijd en groot
en vol met vosjes, klein en groot.

Wolf zag vos graag, dat kon hij zweren
doch kon zich tegen 't moois niet weren
Hij sliep naast vos, maar in z'n dromen
zag hij andere vosjes komen.

Vosje zag dat wolfje haar vergat.
Dat had ze niet ingeschat.
Vosje was opnieuw verloren
in het woud waar 't was geboren.

En op een nacht ging vosje weg
nam de benen, een uitweg
Ze liep langs heide, berg en dal
op zoek naar haar plaats in 't heelal.

Wolf werd zonder vosje wakker
vroeg zich af: waar is m'n makker
Waar is vosje nu plots heen
Wolf kromp eventje ineen.

Wolf wist plots weer wie vos was
hoe zij stoeiden in het gras.
Hoe belangrijk vosje was
hoe 't zijn wolvigheid genas.

Vosje bleef door 't leven zwerven
zacht haar naam in't woudmos kerven.
Vluchten van de grijze wolf
die haar liefde zo bedolf.

Zo liepen vos en wolf verloren
zonder een ander dier te storen
gingen zij hun eigen weg.

Maar wolf bleef toch van vosje dromen
dacht dat vosje terug zou komen.