Liefste dagboek,
Toen ik wakker werd waren we al vele kilometers van huis, maar we waren nog niet in Belgrado. Daarvoor moesten we immers nog eens overstappen in Budapest. Het was daar meteen al erg koud en het was bovendien ver wandelen van het ene perron naar het andere. Maar we hebben de trein toch gehaald.
Op die trein zat een meisje met mooie ogen maar niet zo’n mooi gezicht. Onze Pa en mijn zus gingen in de eerste klasse wagon gaan zitten omdat daar elektriciteit was, dus ik bleef bij het vreemde meisje zitten. Ik las er een boek, en zij sliep in de zetel. Even hebben we gepraat: zij vroeg of ik even op haar spullen wou letten en ik zei dat dat goed was. Ik denk niet dat ze met mij wou vrijen, maar na zes uur stilzwijgend bij elkaar zitten vond ik toch dat we een mooie band geschept hadden.
‘s Avonds kwamen we aan in Belgrado. Het meisje met de mooie ogen maar het vreemde gezicht ging weg en ik, mijn zus en onze Pa bleven alleen achter. We dronken een pintje terwijl we de kaart bekeken. Daarna gingen we naar onze herberg, zette onze spullen af en gingen op zoek naar iets om te eten. We aten vlees en dronken een typisch Servisch drankje waarvan ik de naam niet onthouden heb. Het was lekker en ik mocht een sigaret roken in het restaurant, terwijl rond mij mensen aan het eten waren. Dat vond ik fijn.
In de herberg zaten twee fransmannen en de herbergier. Eerst wouden zij een drankspelletje spelen met bier, kaarten en vreemde regels. Het spelletje bestond er vooral uit dat iedereen moest drinken, maar toch denk ik dat ik aan het winnen was.
Daarna wouden ze nog wat gaan drinken en wij mochten mee. Eerst gingen we naar een typische Servische kroeg waar mensen vreemde liedjes zongen die een beetje Arabisch klonken. Iedereen was vriendelijk tegen mij en ik betaalde hen een pintje. Daarna betaalden ze mij ook nog een pintje en dat vond ik fijn. Ook mocht je daar op café roken, dus gaf ik iedereen sigaretten.
Na de typische Servische kroeg trokken we naar een vreemde kroeg in een appartement. Dit was meer voor een internationaal publiek en er stond een mooi meisje achter de bar. Bovendien was het bier hier dubbel zo duur als in de lokale kroeg. Ik heb even met het mooie meisje achter de bar gepraat, ze studeerde iets met talen en leek bijzonder intelligent te zijn. Ze wou misschien wel met me vrijen, maar ik heb het haar niet gevraagd omdat ik eigenlijk al te dronken was.
Rond vier uur waren we terug in de herberg omdat de herbegier wou gaan slapen en wij anders zouden verdwalen. Bovendien was het geld ook alweer op, maar al bij al was het toch een goedkope avond geworden. Einde.