Ik zit op een vliegtuig en er is turbulentie. We zijn op weg van Istanbul naar München, om daar morgen vroeg de trein te pakken naar Olomouc, een boerendorp in Tsjechië waar mijn zus Silke graag wil gaan wonen tijdens haar studie “Taal- en letterkunde”. Kennelijk zijn daar ook mensen die Nederlands willen leren, dus gaat ze daar ook maar een beetje gaan studeren.
Ik ontdekte ook dat dit zowat de eigenlijke reden voor de trip was en dat we eigenlijk moeten gaan uitzoeken hoe het nachtleven daar zijn gang gaat. Ik vind het allemaal best, Tsjechisch bier klinkt een beetje als goedkoop bier, en dat maakt me best wel gelukkig.
Ik heb de liefdesbrief aan het meisje van op het internet op mijn blog gezet, maar heb de link nog niet naar haar gestuurd. Dat ga ik straks doen, als het avond is. Ik hoop dat ze mijn brief heel erg ontroerend vind en dat ze ogenblikkelijk het vliegtuig naar Tsjechië neemt, speciaal om mij te zien. In het andere geval moet ze maar wachten tot ik terug ben en ik tijd voor haar heb.
Ohja, dat was ik bijna vergeten: ik kocht vandaag een fez! Anderhalve euro heeft het mij gekost. Ik ben ontzettend fier op mijn fez en ik denk dat ik hem voor altijd op houd.
Nu gaan we landen, dus ik moet mijn tablet uitzetten, anders crasht het vliegtuig.
Ook heb ik nu een fez.
Fez!
En toen waren we veilig geland. Einde.