Je zwerterig zomers lijfje dicht tegen 't mijne aan. Een ode aan't verleden Een echo van ons bestaan. Je huilt, melancholische tranen om een liefde, vergaan in de sleur van het bestaan. We zijn elkaar vergeten, elk een eigen weg gegaan. Verdwaald, gevlucht, verstoten in de complexheid van 't bestaan. En toch... Dat lijfje tegen 't mijne die kusjes in m'n nek dat zachtjes liggen ronken dat woordenloos gesprek. Die zomers zoute tranen dat stiekeme gemis Het sluipenende besef dat er wél nog een “wij” is. Ik heb jou terug gevonden, en ik ben erg dichtbij dus als je even stil staat dan vindt je zeker mij.
Categories