1 januari 2011, 21:03, jeugdherberg Hafaldan, Seyðisfjörður
‘s Ochtends redelijk laat vertrokken. Nadat ik drie keer naar de auto gelopen had om al het eten en de zakken erin te steken; (Heleen had 1x gelopen met de woorden: “ik heb toch al drie zakken gedragen”) reden we het boerenerf af en vertrokken we richting Höfn.
Het is een redelijk korte rit tussen Skaftafell en Höfn, maar het uitzicht was, zoals steeds, prachtig. Eenmaal in Höfn aangekomen hebben we ons naar de supermarkt gehaast – die maar tot 14u open was – om onze ouderjaarsavondmaaltijd te kopen.
Omdat Heleen een klein beetje ziekjes was, ben ik zelf het kleine havenstadje Höfn gaan verkennen. Besluit: het is een klein havenstadje omringd door torenhoge bergen… en de zee. (Duh… haven.)
Uiteraard was er geen enkel restaurant open op oudejaar, dus bestond onze maaltijd uit een soepje, een paar pistolets en de fles whisky die iemand in de jeugdherberg had achtergelaten. (“Murdoch’s perfection: blended scotch whisky”). Die whisky hadden we zeker nodig, gezien Heleen onze “pizza-broodjes” had gereduceerd tot koolstof in de oven. ondertussen hebben we naar de top 5 van komische programma’s van de BBC gekeken: op drie: Coupling; op twee: ‘Allo ‘allo en op het absolute hoogtepunt: Keeping up appearances. Niet meteen mijn top 3, maar het kon er wel mee door.
Daarna was het tijd voor het Hoogtepunt van IJslandse televismakerij: Áramótaskaup, een satirische terugblik op het afgelopen jaar in IJsland. Met onderwerpen als de gecrashte IJslandse kronen, het kennelijk verplicht dansen (met lijfstraffen of gegijzelde toeristen) voor de toeristiche promotiewebsite “Inspired by iceland” (http://www.inspiredbyiceland.com/, de filmpjes zijn inderdaad om te huilen) tot lachen met de afgebouwde ziekenzorg; het gehele jaar passeerde de review. Het spreekt voor zich dat alles in dat onverstaanbare IJslands gebrabbeld werd (er werd immers ook gelachen met toeristen, hoewel we de grap niet verstonden) en wij er dus geen knijt van hebben verstaan.
Kennelijk kijkt 95% van alle IJslanders echter naar deze show, duw konden wij onmogelijk achterblijven.
Om half twaalf trokken we naar buiten op zoek naar die gigantische kampvuren waar men in the Lonely Planet over schreven. Wij verwachtten het halve dorp rond een immens kampvuur aan te treffen, maar kennelijk was het vuur al enkele uren aangestoken en was er … niemand meer. Dus hebben we maar wat van het vuurwerk genoten en hebben daarna nog wat van de whisky geproefd.
Nieuwjaar in Höfn was misschien niet het beste idee, maar anders hadden we onze rondreis rond het eiland niet kunnen doen. En volgend jaar komt er nog een nieuw jaar, niet?
Veel vuurwerk, geen noorderlicht.
