8 januari 2011, 17:34, Eurostar, London
Behalve dat we ‘s ochtends onze bus gemist hebben en per private bus-expres naar het busstation gevoerd moesten worden; en dat Heleen haar rugzak gecontroleerd is op explosieven en andere gevaarlijkheden, hebben we de vlucht naar London overleefd, zijn we er in geslaagd aldaar een pizza (of spaghetti) te verorberen en op de Eurostar naar Brussel te springen. De laatste etappe van de IJsland reis is aangebroken.
(“Neehehehe, nee, nee, nee” zucht Heleen naast me.)
Enigszins van een kale kermis thuisgekomen; dat Noorderlicht, waar iedereen vol lof over sprak, is kennelijk een verzinsel van mensen die te lang in de zon hebben gestaard. Wij hebben statistisch bewezen dat dit zogenaamde “noorderlicht” niet bestaat; het is eenvoudigweg een manier om toeristen naar het koude IJsland te trekken.
Afgezien van dat gemis was het echter een fantastische reis. De natuur, het uitzicht, de mini-stadjes, boerderijen en zelfs de museums zijn fantastisch, zelfs in de winter. (Over het gezelschap mochten we trouwens ook niet klagen.)
Ik ben ervan overtuigd ooit eens terug te keren – misschien in een ander seizoen – om al dat moois nóg beter te bekijken.
Achteraf gezien was de road-trip van zeven dagen rond het eiland eigenlijk te kort. Nu zou ik er toch minstens tien dagen voor proberen uittrekken, zodat je op enkele stops twee dagen kan blijven. Aan interessante plekjes geen gebrek; we hebben zelfs de volledige West-fjorden moeten overslaan omdat we er geen tijd meer voor hadden (en omdat de wegen erheen erg slecht lagen; in combinatie met een sneeuwstorm durfde ik niet verder).
De reis is ook wat prijziger uitgevallen dan oorspronkelijk verwacht. Met een gemiddelde van ongeveer € 72,00 per dag (alle transport inclusief) is het een tikkeltje duurder dan initieel voorop gesteld. Maar ik heb in ieder geval geen spijt van IJsland!
IJsland, ik zie je nog wel eens in de zomer… of de lente… of de herfst… of terug in de winter. En je kan zien dat je tegen dan wél noorderlicht hebt.
<3