De lijn staakt! En dat is hun goed recht! Elke vakbond heeft het recht zijn macht te laten gelden, maar gaat men – bij mijn favoriete vervoersmaatschappij – niet een beetje ver?
Ik ken de situatie niet en het enige dat ik van de staking weet is wat men verteld in de media. Blijkbaar heeft de plaatselijke chef een negatief rapport gekregen en komt zijn functie in het gedrang! Bijgevolg neemt elke buschaufeur enkele dagen betaalde congé! Reeds 3 dagen zijn de inwoners van groot gent geteisterd door de pesterijen van niet rijdende buschaufeurs en het ziet er naar uit dat dit het hele weekend zo blijft… Maar eerst even een ander boekje.
Ik zal me maar even niet inhouden: Ik heb een verdomde hekel aan De Lijn en alles wat er rond speelt. Ofwel is het een bus waar het vuil zich al enkele dagen opstapelt, of het is een onbeschofte chaufeur die beslist je dag rot te maken, of het is een vettig vuil viswijf die zich voor controleur voordoet en een controle op het geldig vervoersbewijs afhandelt in Gestapo – stijl.
Voor de cynische lezer: ik heb het hier niet over situaties “waarvan ik gehoord” heb, ik heb het over situaties waar de schrijver – in hoogst eigen persoon – een hoofd- of bijrol in speelden! Even enkele korte schetsjes:
1. Stel U voor. U zit met zo’n 120 man in een bus (maximaal 97 man) als plots een controlerend duo de bus opstapt. Uiteraard verorderen zij de buschaufeur enkel de voorste deur open te doen en sluiten daarmee de ontsnappenden in. Het duo bestaat uit een man (met uiteraard bijhorende snor) en een ietwat dikke dame die zich – al grommend – een weg baant in de overvolle bus. Uw correspondent zat – met buzzy – pass in de aanslag – klaar het Grote Gevaar te bestrijden. De persoon naast mij, een goede vriend, zat echter in wat slechtere papieren: per ongeluk had hij de verkeerde buskaart gebruikt: de 25% korting gevende kaart die hij van uw correspondent ontleend had. Dat hij hier geen recht op had, was ons glad ontgaan.
De dikke dame had het als eerste ontdekt! Met een gestapo – achtige schreew commandeerde ze de 15 – jarige jongen aan de volgende halte af te stappen, letterlijk in ‘the middle of nowhere’ tussen Merelbeke en Gent. Ik maakte beide kampen attent dat het verboden is een minderjarige jongen te verplichten af te stappen, wat niet in de goede aard viel bij het vrouwmens. Dit werd dan ook onthaald door enkele stompen in de magen, ruggegraten en zijen van de passagiers die na ons het gevaar moesten trotseren in de al krappe bus.
2. Stel u voor. Je loopt als 10 – jarige jongetje met een briefje van 200 BEF naar je bus. Zodra je daar aangekomen bent zegt de chauffeur doodleuk dat je niet mag instappen omdat hij briefjes boven 100 niet aanvaard: het teruggeven is hem te lastig! Ook dit is verboden bij busregelement.
3. Stel u voor. Iedere busgebruiker kent het grote baggagerek in het midden van de bus. In vele gevallen ontleend dit rek zich voor extra zitplaats, vooral door schoolgaande jongeren: een misdrijf dat in 97% van de gevallen gedoogd wordt. Een onschuldig en ietwat jong schoolgenootje van uw correspondent besloot het risico te nemen – niet beter wetend dat dit steeds toegelaten was. De buschauffeur in kwestie dacht hier echter anders over! Een pleidooi van enkele minuten waarbij hij het kind meermalen toeschreeuwde tot zij al huilend in een hoekje kroop. De chauffeur vermelde eveneens dat “men zich maar op de grond moest leggen”. Gelukkig kon ik het arme kind nog een beetje verblijden door de buschauffeur het zwijgen op te leggen door zijn voorstel door te voeren. De vloe van een bus in minder hard dan gedacht!
4. Gentse feesten: enkele duizenden bezoekers proberen van Gent Binnenstad naar Gent Sint Pieters te reizen. Ook uw correspondent moest – wegens omstandigheden – richting Gent Sint Pieters. Hij, en een groepje vrienden, dachten slim te zijn door een klein eindje te stappen en zo op te stappen voor het meeste volk de tram op moest. Met nog enkele anderen die ook zo slim waren stapte we op de tram. Dat was echter buiten de tramchauffeur gerekend die besloot dat iedereen van zijn tram moest! Iedereen was echter selectief: het ging enkel over de ietwat jeugdige medereizigers. Het 30-jarig koppeltje kon gerust blijven zitten. Het gevolg was uiteraard een korte woordewisseling waarna we dan toch de tram verlieten. Bij het wegrijden kreeg uw correspondent nog even het allombekende “fuck – you” teken toegeworpen van de duidelijk overspannen tramchauffeur.
Ik zou nog tientalle andere voorvallen kunnen aanhalen, maar ik veronderstel dat mijn haat tegenover dit duidelijk zeer efficiente bedrijf niet ongegrond is. Laat ik echter ook even positieve woorden uiten: het gaat er op vooruit! De controleurs lijken meer bekwaam om te gaan met hun persoonlijke problemen en de chauffeurs hebben eindelijk geleerd te vragen “of iedereen een beetje wil doorschuiven” in plaats van “Eeeey, wilde allemaal nen keer meteen doorschuiven” op ietwat schreewerige wijze.
Ondertussen is er weer een ongeval met agressie tegen een lijn – medewerker… en helaas moet ik de dader soms gelijk geven! De Lijn – medewerkers dienen DRINGEND te beseffen dat niet het aantal camera’s of opgeleide veiligheidsmensen het aantal incidenten zal verlagen, maar dat hun houding tegenover hun klanten wel degelijk positiever moet!
Hierbij wil ik me verontschuldigen tegenover de enkele leuke buschauffeurs die ik al ontmoet heb! Vooral die ene situatie waarbij een buschauffeur me op een lachende wijze plaagde door het openen en sluiten van een deur was amusant en plezierig. Iedereen is uniek, helaas zijn er velen die hetzelfde spoor volgen.
