Ik ben niet verslaafd aan facebook, ik ben niet verslaafd aan gmail. Ik kan leven zonder gsm, kan leven zonder wifi, kan leven zonder gprs en 3g. En toch ben ik constant verbonden. Toch zijn mijn mails ‘s ochtends belangrijker dan ontbijt. Toch hou ik de wereld op de hoogte van m’n dagelijkse doen via twitter, facebook en netlog. En toch blog ik.
Maar verslaafd? Neen. Niet aan facebook. Niet aan gmail. Ik ben verslaafd aan jou. Als ik op café m’n mails check, is dat om te kijken of jij mij gestuurd hebt. Als ik een tweet schrijf is het opdat jij hem zou lezen. Als ik blog is het om jou te vertellen wat ik denk.
En, als ik bij jou ben, kan mij dat allemaal gestolen worden.
I got addicted to you
The kinky stuff you do
But you’re affected to
Cause you’re a victim too
My dirty blood turns blue
I need the best of you
’cause i’m addicted to you
I got addicted to you
Got to depend on you
I know you’re tempered too
So come to my rescue
Internet addiction, stage 1: denial.